Op maandag waren er heel wat nieuwe gezichten in de klas. Er was niet enkel een nieuwe juf, maar er stond ook plots een huisje in onze kring... Wie zou daar toch wonen? Het bleken de oma en opa van Max te zijn, die niet konden wachten tot het grootouderfeest om op bezoek te komen. Ze besloten om even bij ons in de klas te blijven.
De grootouders van Max hadden een grote tuin, maar die lag er een beetje triest bij... Doordat het herfst is, zijn alle bladeren namelijk van de bomen gevallen. We besloten om deze opnieuw een beetje kleur te geven, door er foto's van onze eigen opa's en oma's in te hangen. Hierbij vroegen we ons af waarom onze grootouders eigenlijk onze grootouders zijn? We maakten kennis met een bijzondere boom, namelijk een 'stamboom'.
Nieuwsgierig als we waren, gingen we ook op verkenning binnen in het huis van onze nieuwe klasbewoners. We snuffelden in hun kleerkast en bekeken de fotomuur. Maar wat gek... Waar zijn de kleuren gebleven op de oudste foto's? Ook bleek dat oma en opa er niet altijd uitzagen zoals nu. We legden de zwart-wit foto's in de juiste volgorde en kwamen tot het besluit dat zij heel lang geleden zelf ook nog een kind zijn geweest. Dit konden we bijna niet geloven... Daarom toonden oma en opa een filmpje van zichzelf toen ze klein waren. Op deze video waren ook nergens kleuren te bespeuren... We begrepen er helemaal niks van!
Daarom nam opa ons mee naar zijn grote, stoffige zolder. Daar lagen allemaal oude spullen, van toen hij zelf nog klein was. We maakten kennis met een koffiemolen, een muziekcassette, een oud fototoestel en nog veel meer. Hieruit konden we besluiten dat we de dag van vandaag heel wat andere materialen gebruiken dan vroeger, waarmee we toch hetzelfe kunnen doen, maar dan op een eenvoudigere manier. Toch is niet alles veranderd... In de oude speelgoedkoffer van oma vonden we tussen het onbekende speelgoed ook nog heel wat speelgoed waar we vandaag ook nog mee spelen.
Ondertussen oefenden we natuurlijk ook druk voor het grootouderfeest. We namen stiekem een oude broekkous van oma om onze koffiekop of koffiekan mee te bestempelen, zodanig dat we helemaal klaar waren voor ons optreden. Het was best wel een beetje spannend, maar we slaagden er in om deze twee boeiende weken vol nieuwe ontdekkingen en potjes koffie af te sluiten met een spetterend optreden. Dikke duim voor elke koffiekop en koffiekan!
